منزل استاد ستار آقای قامشلو یه خونه ی دنج و نقلی و فوق العاده زیبا بود که اصلا برای زندگی خونوادگی طراحی نشده بود! ایشون منو یاد سهراب انداختن.سهراب سپهری..چه از لحاظ ظاهرشون و چه از لحاظ شیوه زندگی ..فقط آقای قامشلو ساز میزنن (ستار ، تنبور، تار ، دف، عود...) و سهراب نقاشی میکشید...(اینا با هم فرقی دارن؟)
اونجا یه حس خاصی داشت.. اون فضا به خصوص با حظور ما پر بود از عطر رفاقت ،صمیمیت ، زندگی ، جوونی ، 21 ساله بودن ،(غیر خود استاد!)شادی ، ساز...ساز...ساز...
و من میتونستم حسش کنم...
میتونستم...
ای کاش بقیه هم اونچه رو که من حس کردم درک میکردن...اون وقت میشد نور الا نور..
پ ن : و وقتشه که گذشته های ناب ساخت...خاطرات زیبا.همیشه این آینده نیست که باید بسازیش.
گاهی خیلی هنرمیخواد که بلد باشی گذشته های زیبا برای خودت و بقیه رقم بزنی..
طفل پاورچین پاورچین دور شد کم کم در کوچه سنجاقک ها.. بار خود رابستم،رفتم از شهر خیالات سبک بیرون... دلم از غربت سنجاقک پر.. ................................................................................................................................. برای نظر دادن گزینه نام/آدرس اینترنتی را انتخاب کنید.
درباره من
- زهرا صادقی
- معماری میخونم،احتمالاتا وقتی زنده ام...نجوم وفیزیک مدرن رو هم خیلی دوست دارم و میخونم ومیبینم..رصدبا دوستان وسفراز لذتهای بزرگ زندگی منن،و البته خیلی چیزای دیگه... نقطه عطف زندگی من 17اردیبهشت 1387بود... ازبچگی اینطور بزرگ شدم که هرچه بیشتر بفهمی بیشتر زجرمیکشی!اما حالا این طور تصحیحش میکنم: "اگر به تنهایی آگاه بشی درد میکشی اما آگاهی جمعی لذتی بس زیبا و پیچیده است..."
۵ نظر:
صادقی وض ؟ خوبه بد نیست
صادقی وض ؟ همیشه فرق میکنی خوبه یعنی عالیه برا منم یه وب درست کن خسیس
برا اين شيرواني وب درست کني تمام دنيا رو ميريزه به هم،همه ي دنيا مثل خودش خر خون ميشن
ها؟ وضت ؟ قشنگ نور علی نور . املا معمولا چند میشدی ؟ هاااااااااااااا؟
چرا اینقدر زیبایی خوب حس می کنی...؟
و بهتر بیان می کنی...
نظر جالبی درباره ی گذشته و آینده بود.
ارسال یک نظر